ΟΛΟΣ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΜΙΑ ΑΓΚΑΛΙΑ
ένα κλίκ στην εικόνα οδηγεί στο site μου για όποιον ενδιαφέρεται για στέγη, ντουλάπα, κουζίνα..
Ronin.gr - widget IP και λειτουργικού

Πέμπτη 25 Φεβρουαρίου 2010

Oops U did it again.




ψήφισες;



so enjoy it!









πέρα απο την πλάκα, απολαύστε το τραγουδάκι..
το βρίσκω άκρως ειρωνικό και παρωδία των κάθε είδους επιτυχιών..




storyteller

Τρίτη 23 Φεβρουαρίου 2010

ΕΛΛΑΣ 2010..

Ζώ στο παρελθόν..



πρίν 25 χρόνια (πότε πέρασαν, πιστέψτε με δέν το κατάλαβα), ήταν ένας Μικρούτσικος άνθρωπος με μεγαλείο..
να..
σαν την Ελλάδα μου..

τώρα πέρασαν τα χρόνια και κάποια πράγματα ξέφτισαν.. μαζί κι Εκείνη..
κάποιοι Την έκαναν ζητιάνα και ταλαίπωρη..
πόσο λυπάμαι για κείνους..
πόσο λυπάμαι για την αχαριστία τους..

ξέρετε.. ποτέ δέν Την σεβάστηκαν..

πάντα έβαζαν μικρά πράγματα μπροστά και το προσωπικό τους όφελος..

τώρα έμειναν κάποια τραγούδια να μου θυμίζουν εκείνες τις εποχές..

α.. και μην βιαστείτε να με βαφτίσετε εθνικιστή ή οτιδήποτε άλλο..
δέν με νοιάζουν αυτά..
μονάχα Εκείνη και η βαριά Της βιομηχανία..
ναί.. έχει και τέτοια..

τον Πολιτισμό Της..

κι αυτον τον πούλησαν και απέμεινε γυμνή..
κατά τα άλλα μας πείραξε που έβαλε ένα περιοδικό με υψωμένο το μεσαίο δάκτυλο το άγαλμα της Αφροδίτης και την σημαία στη μέση..



ναι.. η παιδεία τους είναι αυτή αλλά για σκεφτείτε κι εσείς..
την δική μας παιδεία..

(όπως λέει ένα άλλο τραγούδι του Δήμου Μούτση.. στην κλειδαρότρυπα σκυμένη με το χέρι στην τσέπη, χρόνια τώρα περιμένει και βλέπει, την εμποδίζει όμως το κλειδί..)



τέτοια παιδεία λάβαμε τόσα χρόνια..
πεινασμένοι απο αγαθά και ιδεολογίες, θεωρήσαμε τον κάθε τυχάρπαστο που ανέβηκε στα έδρανα ως ηγέτη και φωστήρα-σωτήρα μέχρι σήμερα..
όλοι οι σοφοί σε μάς τύχανε μέχρι σήμερα..

όμως σήμερα γίναμε σοφοί..
ναι..
και μάθαμε επιτέλους να κουβεντιάζουμε ήσυχα ήσυχα κι απλά, όπως λέει ένα άλλο τραγούδι με στίχους του Γιάννη Ρίτσου..
(γιατί εμείς δέν τραγουδάμε για να ξεχωρίσουμε αδελφέ μου απ'τον κόσμο.. εμείς τραγουδάμε για να σμίξουμε τον κόσμο)



ναι.. με ενοχλούν πολλά τελευταία και δέν βλέπω να βγαίνουμε απο την λάσπη που κολήσαμε τα τελευταία χρόνια..

κλειστήκαμε στις πολυκατοικίες, την τηλεόραση και το δήθεν, χάνοντας εκείνο που έπρεπε να θυμόμαστε πάντα..
την Ανθρωπιά, την Φιλότητα και την Αξιοπρέπεια μας..
λυπάμαι μόνο.. τίποτε άλλο..

ναι.. και στο κάτω κάτω εμείς Την ξεγυμνώσαμε..
κι Εκείνη φόρεσε την σημαία..
δέν έχει άλλο ρούχο ξέρετε..

Εκείνη δέν δικαιούται να διαμαρτυρηθεί υψώνοντας το δάκτυλο σε μάς και τους Ευρωπαίους "φίλους" μας;

έτσι Αφροδίτη..!

ΥΨΩΣΕ ΤΟ ΜΕΣΑΙΟ ΔΑΚΤΥΛΟ ΚΑΙ ΔΕΙΞΕ ΤΟΥΣ/ΜΑΣ ΤΟΝ ΔΡΟΜΟ..









storyteller